Weisstannental dal: door een idyllisch dal…

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.

De Nederlandse vertaling van de op de website van de Via Alpina weergegeven “Uitgebreide beschrijving van de route” en het “Natuurlijk en cultureel erfgoed” voor deze etappe staat onder deze link.

---

21 juli 2017

Etappe C3a: Sargans naar Weisstannen

Het eerste deel van de tocht was rustig: ik liep tussen de spoorlijn en huizen met netjes onderhouden tuinen en zicht op het Kasteel en de Gonzen, ging onder de snelweg door en vervolgens door een buitenwijk van Mels. Het was stralend weer.

Het werd nog veel mooier toen ik eenmaal in het stadje de rivier de Seez was overgestoken.

Na een nogal pittige klim bereikte ik het einde van de bebouwing en zag op een beschaduwd stuk grasland een gemsgeit staan met zo te zien een kalf van het vorige seizoen. Ze graasden rustig totdat ze waarschijnlijk lucht van mij kregen – en ze in de bosrand verdwenen. Daarna bleef de weg stijgen: het was een oud en tamelijk breed pad omhoog door een prachtig beukenbos. Dit moet de oude weg zijn van zoveel eeuwen geleden, waarover handelslieden met hun beladen muilezeltjes, jagers en boeren het dal in getrokken zijn. Dat gaf voor mij wel een bijzonder gevoel: hier nu te lopen voor mijn plezier en zonder zorgen op dezelfde weg als deze mensen die dit moesten doen om in hun levensonderhoud te voorzien en te overleven.

Het was prettig om in de schaduw te lopen, want de temperatuur was inmiddels erg zomers geworden. Na de passage door het bos kwam ik weer in de zon met een prachtig uitzicht over het dal: het was een idyllisch plaatje…

Ik maakte even een praatje met een man die met een bosmaaier aan het werk was. Hij vertelde dat er veel gemzen in het gebied zijn en dat die er het hele jaar door blijven. In de ochtend staan ze met hun jongen bij hem op de bergweiden te grazen… De afwisseling van grazige weilanden, oude bossen van beuken en fijnsparren en de vele watervallen maakte het wandelen aangenaam.

Voor doorgewinterde bergwandelaars zou een etappe als deze misschien wat aan de eentonige kant zijn, maar ik vind het een genoegen om door dit groene, bosrijke gebied te lopen en te zien hoe generaties van boeren en buitenlui dit dal hebben bewoond en bewerkt, duidelijk met veel toewijding en volharding. In Schwendi heeft een boer trots al zijn prijzen die hij heeft gewonnen voor zijn jonge St. Galler Braunvieh op de staldeur gespijkerd:

Na een groot glas appelsap met mineraalwater in Gasthaus zur Mühle kwam ik even later uit op de hoofdweg door het dal en kon ook vanaf hier de berg Gonzen weer duidelijk zien.

Langs de oevers van de vriendelijk ruisende Seez heb ik mijn tocht voortgezet en kwam in Weisstannen aan.Het was al met al een mooie tocht.

Het is idyllisch in dit dal. Toch heb ik onderweg op sommige plaatsen schade in het landschap gezien van aardverschuivingen. Tijdens de busreis ging het langzaam vanwege werkzaamheden aan de weg, waarbij nieuwe betonnen wanden aan de kant van de Seez worden geplaatst. Ook lagen er grote stapels takken en boomstammetjes langs de weg. Op de berghellingen zijn sporen van uitgebreide bomenkap te zien. Terug in Sargans heb ik op internet gezocht. Het blijkt dat al deze werkzaamheden nodig zijn, omdat er in augustus 2015 en september 2016 tot tweemaal toe enorme wateroverlast is geweest door zgn. “stationaire” zware onweers- en regenbuien. Deze buien regenen boven in het dal leeg, waardoor grote hoeveelheden water, modder, boomstammen en stenen zich een weg banen door en vooral ook buiten de beek- en rivierbeddingen. Er zijn twee video’s (in Schwyzerdütsch) over beide rampen: “Verwüstung in Schwendi, Weisstannental” van 10 augustus 2015 (4 minuten) en “Weisstannen-Mels : Naturgewalten gebannt” over 10 september 2016 (41 minuten). De beelden zijn onthutsend. Op de plaatsen waar ik vandaag zo blijmoedig en genietend heb gelopen, heeft zich recentelijk tot tweemaal toe een catastrofe voltrokken. Situaties die verre van idyllisch waren… De bergwereld heeft werkelijk twee gezichten.