Weisstannen en de magie van het dal

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.

---

17 september 2017

Watervallen en steenbokken

Gisteren ben ik in Weisstannen aangekomen, de plaats waar ik eind juli mijn tocht over de Groene Route van de Via Alpina heb beëindigd. Toen ik op het station van Sargans aankwam, had ik geluk:

de eerste bus die vanuit Sargans naar Weisstannen reed was die van iets over vijven ’s middags. De hele dag was de weg vanaf Mels naar Weisstannen afgesloten voor het verkeer vanwege de Alpabfahrt: de jaarlijks terugkerende feestelijke tocht van de koeien vanuit de alpenweiden boven Weisstannen naar het dal, naar Mels. Een dergelijke tocht gaat traditioneel gepaard met veel “Volkstümliches”, klederdrachten, veel standjes langs de weg met eten en drinken, koeien die versierd zijn met bloemen. De bus moest zich langs vrolijk pratende en zwaaiende mensen in de hoofdstraat van Mels wringen. Meer bergop was de gemeentereiniging bezig om de sporen van de koeien uit te wissen. Halverwege de tocht begon het te regenen, de bergen hulden zich in nevel en de rivier de Seez voerde veel water.

Om kwart voor zes kwam ik aan in Weisstannen en meldde mij in Hotel Gemse, waar men aan de stamtafel de Alpabfahrt nog eens uitgebreid doornam met een glaasje erbij. Na de lange reis in drukke treinen was de rust in het dorp en de gezelligheid in het hotel een verademing. De regen ruiste, maar het dorp lag er vredig bij.

Vanochtend regende het niet meer en de bewolking was ook niet meer zo dik, dus ben ik op pad gegaan voor een “oefenwandeling” naar de Batöni watervallen: een rondwandeling van 3½ uur. Bij mijn vorige bezoek had ik een informatiezuil gezien met de intrigerende titel “Orte des Staunens” (“Plaatsen van Verwondering”). In en rond Weisstannen zijn er drie: de oude lindeboom in het dorp, twee grote stenen (een “Doppelstein“) halverwege en de Batöni watervallen aan het begin van het dal. Aan al deze drie plekken zouden magische krachten verbonden zijn. Het leek mij hoe dan ook een mooie en bijzondere wandeling. De herfst begint dit jaar een paar weken vroeger dan anders, want er zijn nu al veel herfstkleuren te zien tegen de hellingen.

Niet alleen de regen van de afgelopen weken heeft zijn sporen achtergelaten op het pad, maar ook de koeien gisteren… Het werd een nogal zompige tocht, maar met vele bijzondere, magische momenten.

Onderweg kwam ik ook allerlei obstakels tegen: zijstroompjes waar ik doorheen moest waden, steile paden met “trappen”, stenige beekbeddingen en een grote modderpoel, veroorzaakt door de regen en een kleine aardverschuiving (maar in welke volgorde?).

De twee stenen en de drie machtige watervallen in de Batöni Arena maakten indruk op mij. Bij de stenen had ik niet zo’n energiegevoel, maar bij de watervallen wel! Wat een verstilde kracht gaat uit van die kaskaden van water en dan die contouren van de bergen eromheen…

De meeste zomerbloemen waren wel uitgebloeid, maar ik zag ik ook herfsttijlozen – een veld vol bij de Unterlavtina Hut.

Maar het echt magische moment voor mij was het spotten van vier steenbokken, twee wat ouder en twee wat jonger aan het aantal ringen in de hoorns te zien! Ik zag een bruine flits en daar stoven ze de berg op, af en toe pauzerend. Het was de vraag: wie kijkt naar wie! Ik was te laat voor de camera, maar wel op tijd voor de verrekijker. Dichter bij de plek gekomen zag ik dat het een vaste wissel was: van de berg naar het water en terug. Wat een feestje…

Weer in het dorp aangekomen scheen de zon uitbundig en werd het aangenaam warm. Een bezoek aan het plaatselijke Museum (“die Alte Post” of ook “Post-ab!”) is echt de moeite waard. Dit oude gebouw, dat dateert uit de 18e eeuw en dat tot in de vijftiger jaren van de vorige eeuw dienst heeft gedaan als postkantoor van Weisstannen, is een jaar of vijf geleden met veel liefde en toewijding gerestaureerd. Hier wordt niet alleen de geschiedenis van het Weisstannen dal verteld aan de hand van een aantal thema’s, maar op de zolder van het gebouw is ook een artistiek opgezette en erg geestige animatieshow, waarin vele aspecten van de streek aan de orde komen.

Vandaag viel het met de regen mee, maar ik heb wel gemerkt hoezeer de bodem is verzadigd met water. Deze omstandigheid is zeker bepalend voor mijn plannen voor morgen… Toen ik bij aankomst aan de eigenaren van het hotel vertelde dat ik voornemens was om maandag te voet van Weisstannen naar Elm te gaan, zei de mevrouw dat er op de Foo Pas veel sneeuw zou liggen (die ligt op meer dan 2.200 meter) en de meneer dat er ook mist zou zijn. Met de ervaringen van vandaag daaraan toegevoegd is mijn besluit wel genomen: het wordt een tochtje met het openbaar vervoer naar Elm!

Ik heb een mooie tijd doorgebracht in Weisstannen – het was wel in vele opzichten een contrast met de vorige keer, op die warme julidag. Toch weet ik zeker dat ik nog een keer terugkom op deze beslist magische plek!