De Via Alpina als leidraad

Tag: watervallen

Sulden am Ortler: naar de Hintergrathütte met zicht op de Orlter

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


8 augustus 2022

Langs de waterval van de Suldenbach beek en door de morenen van de Ortlergletsjers

Gisterochtend heb ik Mals achter me gelaten en kwam na een kort reisje met trein en bus in Sulden aan. Ik checkte bij mijn vertrouwde Hotel Nives in. Ik had opnieuw een mooie kamer met zicht op de Ortler, die in de middag wat schuilging achter wolken – het weer was nog steeds niet helemaal opgeknapt, maar het was ook wel lekker koel. ’s Avonds kleurde de hemel merkwaardig paarsig – wat een spectaculair gezicht! Vandaag scheen de zon weer en zette de Ortler in het zonlicht – het beloofde een mooie dag te worden.

Lees verder

Bellwald: toch een deel van Etappe 94 van de Rode Route van de Via Alpina?

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


1 oktober 2019

Vanuit Fieschertal over de hangbrug naar Bellwald

Vandaag ondernam ik een hernieuwde poging om toch maar eens een begin te maken met Etappe 95 van de Rode Route van de Via Alpina: van Fiescheralp naar Riederalp. Daarom nam ik opnieuw de trein naar Fiesch: daar aangekomen stapte weer een grote groep wandelaars uit de trein en in de Postauto die ook zou stoppen bij het dalstation van de kabelbaan naar het middelstation Fiescheralp. Bij die bushalte stapte ik niet uit: weer stond het mij tegen… Ik had inmiddels het gevoel gekregen dat die drommen mensen als “ramptoeristen” wilden gaan kijken hoe de gletsjers smelten en dat het misschien wel de laatste keer is dat je die gletsjers kunt zien. Het is helaas een gegeven dat de gletsjers aan het wegsmelten zijn en dat het een erg zorgelijke ontwikkeling is, natuurlijk ook. Ik wilde echter geen deel zijn van dat “ramptoerisme”… De Postauto vervolgde zijn tocht naar het plaatsje Fieschertal. Daar stapte ik uit.

Lees verder

Schaffhausen: over de Rijn naar de Waterval

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


7 juni 2019

De rust èn de kracht van water

Vandaag stond een tweede tocht per schip op het programma: vanuit de haven van Konstanz naar Schaffhausen over het westelijke gedeelte van het Bodenmeer, de Untersee, en het begin van de bevaarbare Rijn naar Schaffhausen. Daar wil ik graag de Schaffhauser Rheinfall gaan bekijken, de grootste waterval van Europa. Gisteren had ik al een kaartje gekocht, zodat ik vanochtend na weer een uitgebreid en lekker ontbijt tegen kwart voor negen bij steiger 9 op de boot van de Untersee und Rhein rederij stond te wachten. Om twee over negen voer MS Thurgau de haven binnen en gingen vele passagiers aan boord. De weersvooruitzichten waren goed: zonnig en warm, maar daarvan was in het begin nog niet veel te merken. De zon deed z’n best om door de wolken te breken – dit spel van licht en donker leverde wel mooie sfeerplaatjes op!

Lees verder

Bled: van het Meer naar de Vintgar Kloof

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


7 mei 2019

Een mooi palet van vele kleuren blauw en groen!

Afgelopen zondag, 5 mei, ging voorbij in een mix van veel regen en een harde noordenwind, die de kaarsen van de kastanjeboom voor mijn hotelraam deed dansen. Het werd een rustdag wat buitenactiviteiten betrof: ik heb mij toen een beetje verdiept in Slovenië en haar recente geschiedenis. Het land is steeds weer aan andere coalities toebedeeld… Het huidige Slovenië behoorde tot het midden van de 19e eeuw tot Oostenrijk. De Slovenen leefden in de kroonlanden Krain, Karinthië, Stiermarken, Küstenland (Primorska) met het Graafschap Görz (Vorstelijk Graafschap Gorica en Gradišče), en het achterland van Triëst. Toen in 1866 het nieuwe Koninkrijk Italië ontstond, werden de westelijke gebieden aan Italië toegewezen. In 1918 viel ook het “Küstenland” (Primorska) met Triëst aan Italië toe. Noordelijkere streken die eerst bij Oostenrijk hoorden, werden samengevoegd tot wat uiteindelijk het Koninkrijk Joegoslavië werd. In 1941 werd Slovenië bezet door Duitsland, Italië en Hongarije en het grondgebied onder deze staten opgedeeld. Ook hier hebben de bezetters geprobeerd om de Slovenen te dwingen om hun eigenheid op te geven (dus weer germaniseren/ italianiseren/ hongariseren…). In 1945 ging Slovenië samen met het door Joegoslavië bezette Istrië op in de “Socialistische Federatieve Republiek Joegoslavië” (van 1963 tot 1991). Na het uiteenvallen van het Sovjetblok heeft de regering van de “Socialistische Republiek Slovenië” op 7 maart 1990 het woord “Socialistische” uit de naam laten vallen en na een duidelijk positief antwoord van de bevolking op een referendum over de vraag of Slovenië onafhankelijk moest worden, bij de Joegoslavische centrale overheid aangekondigd dat het land op 25 juni 1991 uit de federatie zou stappen. Daarop is de Tiendaagse Oorlog begonnen: op 27 juni tot 7 juli 1991. Het Joegoslavische nationale leger verloor deze oorlog zonder grote verliezen aan de Sloveense kant en Slovenië kon als onafhankelijk land verder. Sinds 2004 is Slovenië lid van de Europese Unie. De Euro is wettig betaalmiddel sinds 2007. Nu ik hierover zo veel gelezen heb, heb ik veel bewondering gekregen voor dit vriendelijke volk dat met dapperheid, standvastigheid en wijs beleid zijn vrijheid heeft bevochten!

Lees verder

© 2024 Wandelen in de bergen

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑