De Via Alpina als leidraad

Tag: water (Pagina 1 van 5)

Tarasp en Vulpera: herfstwandelingen in het Engadin

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.

>


10 oktober 2023

Een weekend wandelen in de zon!

Het afgelopen lange weekend was ik weer even in het Engadin. Ik had afgesproken om daar mijn vrienden Monika en Olivier uit Zürich te ontmoeten: zij hadden herfstvakantie, dus dan zouden zij daar zijn. Helaas hoorde ik op vrijdag dat er aan hun kant iets tussen was gekomen, waardoor zij niet naar Tarasp konden reizen. Dat vond ik erg jammer, maar ik heb natuurlijk in de daaropvolgende dagen wel veel kunnen wandelen – en Monika op de terugreis in Zürich nog kunnen spreken bij de lunch. Dat was goed, dierbaar en gezellig.

Lees verder

Mannheim: bloemenweelde tijdens de Bundesgartenschau 2023

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


4 juli 2023

Tweemaal “groen” in het Luisenpark en in het Spinellipark

Zoals ik eerder al aangaf, had ik op de terugweg van mijn reis in maart-april jl., na een nachtje in Feldkirch, Vorarlberg in Oostenrijk, een tussenstop gemaakt in Mannheim, op weg naar Arnhem, en toen gezien dat dit jaar in Mannheim de tweejaarlijkse Bundesgartenschau, de grootste tuinshow van Duitsland, zou worden gehouden: van 14 april tot en met 8 oktober! Daar wilde ik zeker heen… Zo gezegd, zo gedaan: voor de Bundesgartenschau had ik online een entreebewijs gekocht dat twee dagen geldig was, dus voor het weekend van zaterdag 1 juli en zondag 2 juli. Het bezoek aan de stad Mannheim zelf vond ik erg de moeite waard, zoals wel bleek uit mijn blog daarover.

Lees verder

Kasteelruïnes in het Vinschgau bij Matsch en Lichtenberg

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


5 april 2023

Van de kasteelruïnes bij Matsch via de Churburg Schluderns naar de kasteelruïne Lichtenberg!

Na mijn bijzonder geslaagde bezoek aan de Botanische Tuinen van het Schloss Trauffmansdorff bij Meran op 2 april ben ik op 3 en 4 april vanuit Mals im Vinschgau lange wandelingen gaan maken naar andere kastelen – en dan vooral ruïnes ervan – in het Ober-Vinschgau. Mijn keuze was gevallen op de twee ruïnes van het Schloss Matsch op de berghellingen aan de linkeroever van de rivier de Etsch en op de ruïne van Schloss Lichtenberg op de rechteroever van die rivier. Tussen beide ruïnes ligt de indrukwekkende Churburg Schluderns die nog helemaal intact is en voor publiek geopend. Ook deze dagen heb ik genoten van het mooie lenteweer, maar het was beduidend minder warm dan rond Bozen en Meran! Dit komt vooral door het hoogteverschil: Mals ligt op 1.051 meter hoogte – een verschil van meer dan 700 hoogtemeters met Meran… De zon scheen er niet minder fel om!

Lees verder

Neurenberg: een middeleeuwse stad – liefdevol herbouwd

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


27 maart 2023

Deel 1 van het bezoek: rondgang door de historische binnenstad

Op doorreis naar Bozen, de hoofdstad van de gelijknamige Autonome Provincie in Noord-Italië, ben ik afgelopen zaterdag, 25 maart, in de stad Neurenberg aangekomen en ben ik vandaag weer verder gereisd. De vorige keer dat ik een tussenstop maakte in Zuid-Duitsland was begin augustus 2019: toen was ik in München. Ik meldde daarover dat ik op de een of andere manier niet mijn draai had kunnen vinden in die stad vanwege de soms wat gloomy sfeer rond de Tweede Wereldoorlog en vooral de tijd die daaraan voorafging… Daarom koos ik deze keer voor een andere stad in Beieren: Neurenberg, gelegen ten noordoosten van München.

Lees verder

Sulden am Ortler: een steile wandeling naar de Düsseldorferhütte

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


10 augustus 2022

Zicht op de Ortler maar nu vanuit de verte

Afgelopen maandag, 8 augustus, had mijn tocht mij naar de Hintergrathütte hut geleid, op 2.661 meter aan de voet van de Orlter. Vandaag ben ik naar een andere berghut gelopen, naar de Düsseldorferhütte hut die hoog op de berghellingen van de rechterzijde van het Suldenbach beekdal ligt – op 2.721 meter. Hierbij is de wandeling sportief gezien niet zozeer spectaculair geweest (nou ja: het laatste stuk was erg steil!), maar zij was dat zeker wel wat het uitzicht en de ruimte betreft: ook van verderaf is de energie van deze bergwereld, het “triumviraat” van Königspitze, Monte Zebrù en König Ortler, sterk voelbaar. Deze energie was misschien zelfs nog wel krachtiger, omdat het gehele panorama zich voor mij uitstrekte! Er zullen dus veel plaatjes volgen…

Lees verder

Sulden am Ortler: naar de Hintergrathütte met zicht op de Orlter

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


8 augustus 2022

Langs de waterval van de Suldenbach beek en door de morenen van de Ortlergletsjers

Gisterochtend heb ik Mals achter me gelaten en kwam na een kort reisje met trein en bus in Sulden aan. Ik checkte bij mijn vertrouwde Hotel Nives in. Ik had opnieuw een mooie kamer met zicht op de Ortler, die in de middag wat schuilging achter wolken – het weer was nog steeds niet helemaal opgeknapt, maar het was ook wel lekker koel. ’s Avonds kleurde de hemel merkwaardig paarsig – wat een spectaculair gezicht! Vandaag scheen de zon weer en zette de Ortler in het zonlicht – het beloofde een mooie dag te worden.

Lees verder

Sent (GR): het Val Sinestra dal en het Giacometti-Museum

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


3 augustus 2022

In het zonovergoten dorp en door de ruige natuur in het Val Sinestra dal

Gisteren ben ik bijtijds vertrokken uit Küblis en nam de trein van 10.14 uur die mij door de Vereinatunnel om 11.15 uur in Scuol bracht. Daar nam ik de Postauto naar Sent. Ik had voor twee nachten een interessant hotel geboekt, het Pensiun Aldier. Vanaf het dorpsplein, Plaz, waar de feesttent voor de viering van de Nationale Feestdag van 1 augustus nog stond, was het maar een paar stappen naar het hotel dat in een oud, sierlijk gebouw was gevestigd. Ik was véél te vroeg voor het inchecken, dus ging ik lekker zitten op het terras met zicht op een mooie tuin waar net het gras was gemaaid en de stokrozen uitbundig bloeiden. Het glas Holunderlimonade, vlierbloesemlimonade, smaakte me met het warme weer goed!

Lees verder

Scuol – Sur En: winters wandelen, maar in de voorjaarszon

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


12 maart 2022

Langs de Inn en door het bos met de Skulpturen

Gisterochtend ben ik vanuit mijn Hotel Bären in Suhr bij Aarau verder gereisd naar mijn volgende bestemming: Scuol in het Unterengadin. Een stoptreintje bracht mij door een vriendelijk glooiend landschap opnieuw naar Zürich Hauptbahnhof; vandaar reed ik de mij zo bekende route langs het altijd weer boeiende Walensee meer, met aan de noordkant de steil oprijzende bergketen van de Churfirsten, waarvan de toppen bedekt waren met sneeuw. Na het overstappen in Landquart op “die kleine Rote“, de rode trein van de smalspoorlijn van de Rhätische Bahn voor mijn tocht naar het Engadin werd het uitzicht echt winters: in Prättigau, de regio waardoor de rivier de Lanquart stroomt, lag veel sneeuw; de bergen glansden wit in de zon. Vanuit de trein kon ik de zo karakteristieke en elegante Sunniberg brug tussen Küblis en Klosters zien liggen – het blijft een prachtig gezicht! Ook het uitzicht op het gebied rond het dorp Klosters was onverminderd mooi: dat had ik in de afgelopen tweeënhalf jaar niet meer gezien! Ik genoot er opnieuw van – nu zag ik het weer eens in de winter! Deze treinreis is altijd een feestje…

Lees verder

Zürich: langs het Meer en door de Nieuwe Botanische Tuin

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


11 maart 2022

Flaneren in de voorjaarszon langs beelden en bomen

Voor het eerst in tweeënhalf jaar ben ik weer naar Zwitserland gereisd! Het had misschien wel eerder gekund, maar de Coronapandemie heeft mij daarvan afgehouden… Het voelde fantastisch om weer terug te zijn!

Gisteren, op 10 maart, bracht ik een mooie en interessante dag door in Zürich, de stad waar ik op 22 en 23 september 2019 ook was geweest: toen heb ik door de oude stad gewandeld en o.a. – weliswaar met het treintje – de “huisberg” van Zürich, de Üetliberg, bezocht. Bij mijn bezoek van gisteren had ik vanaf de promenade langs de rechteroever van het Meer van Zürich goed zicht op deze groene berg met zijn uitkijk- en televisietoren!

Lees verder

Eischoll: wandelen door het dorp en langs de Suonenweg

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


2 oktober 2019

Van herfstkleuren en regenbogen

De regen die gisteravond inzette was vanochtend weer opgehouden, maar het beeld van de buitenwereld zag er toch wel erg herfstig uit: de top van de Glishorn die boven Brig uittorent was in de wolken verdwenen, en ondanks de kleine stukjes blauw was de lucht verder bedekt… Bij Hotel Europe hadden ze blijkbaar ook gedacht dat de herfst nu echt begonnen was, want in de ontbijtzaal was op een tafel een fraai herfstig tafereel ingericht met vele kleuren oranje. Ik had voor vandaag bedacht dat ik naar Eischoll zou gaan: een plaatsje op een bergschouder boven de linkeroever van de Rhône stroomafwaarts van Brig. Het is zo’n 20 minuten met de trein naar Raron in het Rhônedal – en nog een minuut of tien met de kleine kabelbaan naar Eischoll. Toen ik vorig jaar aan de noordelijke berghelling enkele etappes van de Via Alpina heb gelopen, zag ik steeds het dorp met de kenmerkende witte kerk aan de overkant liggen. Ik ken Eischoll een beetje: ik ben in de winter van 2001 een keertje in dat dorp geweest om te skiën. Het had mij toen al duidelijk moeten worden dat de bergen in de winter mij maar weinig te bieden hebben! Ik herinner mij nog dat ik daar ontzettend bang heb staan wezen, bovenaan de piste: de nevel trok op en ik zag in de stralende zon alleen maar een witte afgrond beneden mij… Inmiddels kan ik er wel weer om lachen! Daarom wilde ik ook nog eens gaan kijken nu er geen sneeuw ligt.

Lees verder
« Oudere berichten

© 2024 Wandelen in de bergen

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑