De Via Alpina als leidraad

Tag: bosbouw

Blatten/Belalp: Etappe 96 van de Rode Route van de Via Alpina – deel 1

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


30 september 2019

Langs het Aletschbos en over de dam van het Gibidum stuwmeer

Vanochtend vertrok ik met de trein van 10.48 uur uit Brig naar Mörel, om twee stations verder en 17 minuten later weer uit te stappen. Het tussenliggende station is Bitsch – het is geestig om te horen hoe dat in het Engels wordt aangekondigd: het klinkt echt als “bitch“! In Mörel was het maar een paar minuten lopen naar het dalstation van de gondelbaan die uiteindelijk in Riederalp eindigt. Het eerste stuk van het traject gaat tot het dorp Ried-Mörel dat op een bergschouder ligt. De gondel beweegt bij het tussenstation heel langzaam voort, zodat mensen die in Ried-Mörel moeten zijn, gewoon kunnen uitstappen. Passagiers voor Riederalp moeten blijven zitten: de gondel gaat daarna op een andere kabel verder naar het eindstation Riederalp.

Lees verder

Door het Zwarte Woud en aan het Bodenmeer

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


5 juni 2019

Een bergtraject met de trein en avondstemming aan het water

Vanochtend ben ik iets na negen uur met de trein vertrokken uit Arnhem naar Offenburg in Zuid-Duitsland. Daar ben ik overgestapt op de trein naar Konstanz aan het Bodenmeer: deze Schwarzwaldexpess verbindt Karlsruhe ten noorden van Offenburg met Konstanz aan het Bodenmeer dwars door het middengedeelte van het Zwarte Woud. Dit bosrijke middelgebergte in de deelstaat Baden-Württemberg was al in de oudheid bekend en door o.a. Julius Caesar aangeduid met “Silva Nigra“, het Zwarte of Donkere Woud, vanwege de donkere sparren- en dennenbomen die het bos ondoordringbaar en onheilspellend maakten. Het traject van de Schwarzwaldbahn heb ik al een keertje afgelegd en vond toen vooral het bergachtige stuk tussen de plaatsen Hausach en St. Georgen im Schwarzwald (met een hoogteverschil van meer dan 550 meter) wat natuur betreft erg mooi. Ook nu weer genoot ik (tussen het passeren van de vele tunnels door) van het uitzicht tijdens de tocht op deze bijna 200 km lange spoorlijn met al een lange geschiedenis: de eerste gedeelten zijn tussen 1865 en 1866 gebouwd en het laatste gedeelte na de Frans-Duitse Oorlog tussen 1870 en 1873. Ook zijn er op dit traject voor die tijd de nodige technische hoogstandjes toegepast, zoals voor het eerst het aanleggen van verschillende keertunnels bij Triberg waardoor vele hoogtemeters konden worden overwonnen zonder dat er tandradondersteuning nodig was: Triberg is hierdoor op drie verschillende hoogten te zien: een „Dreibahnenblick“! Ergens tussen Triberg en St. Georgen gaat de trein tweemaal over de grote Europese waterscheiding: van de rivier Kinzig die bij Offenburg in de Rijn en daarmee in de Noordzee stroomt naar de rivier Brigach die in de Donau en uiteindelijk in de Zwarte Zee uitkomt. Wel viel het mij op dat er dit keer wel erg veel “bruin” en “grauw” tussen het zwart van het Woud zat: de extreme droogte van afgelopen zomer en ook de plaag van de schorskever “Letterzetter” (ips typographus) zullen hier zeker aan meegewerkt hebben…

Lees verder

Miramare: een romantisch kasteeltje aan zee

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


28 april 2019

Onweer op zee en regen in het park

Vanochtend was de hemel bewolkt en er viel een spatje regen… Ik had daarom het plan opgevat om naar het Castello di Miramare te gaan, op zo’n 10 kilometer ten westen van Triëst. Het is een van de toeristische trekpleisters van de regio, vooral omdat de inrhttps://www.miramare.beniculturali.it/en/ichting en het meubilair nog precies zo zijn als in de tijd dat de aartshertog Ferdinand Maximiliaan van Habsburg (1832–1867), de jongere broer van Keizer Frans Josef I., en zijn vrouw Charlotte van België (1840–1927) het hebben bewoond (van 1860 tot 1864). Na het overlijden van Maximiliaan in 1867 en het vertrek van Charlotte naar België enige jaren later, kende het kasteel nog een aantal andere bewoners, tot het in maart 1955 door de regionale overheid voor het publiek werd opengesteld.

Lees verder

Leukerbad: Etappe 98 van de Rode Route

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


29 juni 2018

Een Etappe met mooi uitzicht, maar niet vanaf ladders…

Gisteren, 28 juni, vertrok ik van Leukerbad met de bus naar Leuk, om daar in de trein naar Gampel/Steg te stappen. Daar begint Etappe R98. Het was opnieuw stralend weer. Vanaf het station van Gampel/Steg was het een korte afstand naar het begin van de Etappe. Meteen kon je al zien dat aan weerszijde van het dal waarin het riviertje de Lonza naar de Rhône stroomt, een verschil is in gebergte: de oostelijke kant, richting Lötschberg, kent veel scherpere rotsvormen met meer bebossing dan de westelijke kant, richting Leuk, waar de kale rotsen zichtbaar zijn.

Lees verder

© 2024 Wandelen in de bergen

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑