Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.
14 juni 2017
Eén dag om te relaxen …
Gisterochtend beloofde het uitzicht vanuit mijn hotelkamer niet veel goeds. Dit deed mij besluiten om dan maar een rustdag te houden.
Toch ben ik in contact met water gebleven door een bezoek aan het beroemde Engadiner Bad, in het Vallader Bogn Engiadina, in Scuol. Het is iedere keer weer een genoegen om me te kunnen onderdompelen in de verschillende waterbaden: mijn favoriete onderdelen zijn het Solebad (37° en met een zoutgehalte waarin je met enige oefening gewoon kunt blijven drijven), het buitenbad waar je ook in de winter kunt zwemmen in lekker warm water terwijl de bergen dik besneeuwd zijn, en de Rustruimte met open haardvuur en heerlijke ligbanken. Wellness op en top dus! Er is ook een uitgebreide, fraaie sauna-afdeling, maar dat kan mij minder bekoren…
De “wellness” factor is in Scuol al sinds lange tijd alom aanwezig. Hiervan getuigt ook het grote bord bij de toegangswegen van Scuol met in het Vallader: “destinaziun ‘wellness’ daspö il 1389” ofwel: “een wellness bestemming sinds 1389“.
Door een geologische gesteldheid van juist dit gebied ontspringen er wel 20 bronnen met water met een hoog mineraalgehalte in en rond Scuol, ieder met haar eigen chemische samenstelling. Het Engadiner Bad wordt vooral gevoed met water uit de Tulai- en de Chalzine bronnen en eventueel ook met water uit de Sotsass en Vi bronnen. Alle vier bronnen ontspringen binnen de dorpsgrenzen van Scuol. Zie ook de brochure die hierna is opgenomen: “Mineralwasserweg Scuol und Umgebung“. Het gaat hier om minerale waterbronnen: dit water komt uit de berg met een temperatuur van 5° à 8°C, terwijl het water uit thermale waterbronnen in de aarde zelf wordt opgewarmd… In het Engadiner Bad wordt het koude water via een ingenieus systeem met aardwarmte tot een erg behaaglijke temperatuur van 30° en meer opgestookt. Kort en goed: ik heb de middag op een erg plezierige manier doorgebracht.
In het Engadiner Bad is ook de mogelijkheid om van verschillende gezonde waters te drinken. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik de mineraalwaters niet erg lekker vind smaken, maar het schijnt heel goed te zijn voor de gezondheid… Een beetje naar roestwater met een onaangename zoetige afdronk – het ijzergehalte is af te zien aan de roodbruine verkleuringen in de kommen. Gelukkig is het gewone kraanwater hier wel heel erg lekker, want dat komt zo uit de bergen, zonder dat het de tijd heeft gekregen om al die mineralen in zich op te nemen.
Door het hoge kalkgehalte en de grote hoeveelheden aan mineralen in het water kunnen grote sedimentstructuren ontstaan. Een indrukwekkend voorbeeld hiervan is te vinden in de benedenhal van het Engadiner Bad: een groot stuk kalktufsteen uit de bron bij Suronnas ten oosten van Scuol aan de oevers van de Inn.
15 juni 2017
… en één dag om weer op pad te gaan
Vandaag is het weer veel beter en daarom ga ik weer op pad. Ook nu blijf ik in de sfeer van water. Ik heb (een gedeelte) van een van de twee routes gelopen die langs de verschillende minerale bronnen leiden: de “Mineralwasserweg Scuol und Umgebung“. De plattegrond staat in het hart van de brochure.
Een van de bronnen op de blauwe route is de Lischanabron. Een drinkpunt is te vinden in een fraai gebouwtje aan de oevers van de Inn – het water komt uit de “huisberg” van Scuol , de Piz Lischana (3.105m) aan de zuidkant van het dal.
Aan de kleur te zien is ook dit water erg ijzerhoudend en smaakt ook zo…
Op vele plekken onderweg is te zien hoe het mineraalhoudende water uit de berg komt stromen of gelukkig ook gewoon uit de kraan:
Mijn tocht ging verder (los van de geplande route!) langs de Inn naar het kleine plaatsje Sur En, waar deze week een internationaal beeldhouwerssymposium werd gehouden: meerdere kunstenaars waren bezig om beelden te maken uit hout, marmer e.d. Geluid van kettingzagen en steenhamers klonk op tussen de berghellingen. Er waren mooie beelden bij. Ook was in het kader van het in stand houden van een oude traditie een zogenaamde meiler opgebouwd om houtskool te maken. Deze gaf erg veel rook af – toch begon het al aardig op houtskool te lijken!
Na een korte stop op het terras van het vlakbij gelegen Hotel Val d’Uina ben ik teruggelopen naar Scuol langs de Inn en zonovergoten weilanden met veel bloemen. Ook dit was weer een mooie dag!
Dag Pauline, door je prachtige beschrijvingen van de omgeving,kunnen we echt met je meeleven. Ik moet je wel zeggen dat ik in gedachten alleen bij je aanwezig ben als je op een terras zit, kijkend naar berg en dal en soms naar de loslopende koeien in de Dorpsstraat. De wandelingen, weliswaar schitterend, laat ik graag aan jou over. Ik zie je dan met een grote strooien hoed met wapperend lint, genietend over de Alpenweide gaan.
Ik wens je ook voor de komende dagen veel mooie, onvergetelijke ervaringen Liefs en alle goeds, Tonny. (ook namens Geert.)