Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.
27 juli 2018
Il cuors intensiv da rumantsch…
Over mijn schoolweek en -prestaties kan ik kort zijn. Het niveau van de vierde klas was beduidend hoger dan dat van de derde klas en ik werd gehinderd door een spraakblokkade (alleen maar in het vallader…) en – eerlijkheidshalve – ook door een gebrek aan voorbereiding. Toch kon ik vanochtend een opstel van een heel A4tje voorlezen over “mias aspettativas e meis giavüschs“, ofwel over mijn verwachtingen en wensen voor het retoromaans… De klas begreep het verhaal, want iedereen klapte bemoedigend; onze juf, Magistra Jelscha, was ook tevreden.
Ieder jaar wordt er in de cursus ook een programma voor de middag en avond georganiseerd, waaraan iedereen die dat wil kan meedoen. Dit jaar vond ik het niet erg boeiend en Monika – die ook dit jaar weer bij mij in de klas zat – was het met mij eens. Dus hebben we samen leuke dingen ondernomen.
Dinsdag 24 juli zijn we ’s middags een gemakkelijk wandelingetje gaan maken langs de Inn naar een kleine uitspanning bij de oude, uit de 19e eeuw stammende en inmiddels gesloten “Trinkhalle” bij Nairs, diep in de Inn-kloof onder Tarasp. Het was een pad waarlangs ik niet eerder had gelopen. Het maakt deel uit van de “Senda d’aua minerala“, de Route langs de minerale bronnen, waarvan ik vorig jaar op 15 juni 2017 een ander gedeelte heb gelopen. De koelte van de afgelopen dagen was overgegaan in warmte: langs het water was het daarom goed toeven.
-
- Scuol: uitzicht vanuit mijn hotelkamer op de Piz San Jon
-
- Scuol: de Inn stroomopwaarts van Scuol
-
- Scuol: de paal van het bruggetje gaat over in een mansfiguur
De Büvetta Sfondraz, de nieuwe Trinkhalle, ziet er misschien wat betonachtig uit in vergelijking met het oude gebouw vlakbij, maar je zit er heerlijk – en mijn Johannesbeerschorle (zwarte bessensap met koolzuurhoudend water) smaakte ook erg lekker. De minerale bron, de Sfondraz, wordt zo genoemd omdat zij ontspringt in de steile berghellingen die op dit punt erg instabiel zijn: sfondrar is wegzinken, ondergaan in het Vallader.
-
- Scuol: de oude Büvetta
-
- Scuol: de Inn gezien vanaf het terras van Büvetta Sfondraz
De volgende middag, woensdag 25 juli, hebben we een wat pittigere tocht gemaakt: we hebben ons gehaast om na schooltijd de Postauto vanaf Scuol naar Ftan te halen. Om kwart voor twee zijn wij begonnen aan een steile klim over een stenig pad naar Alp Laret, waar we na anderhalf uur, om half vier, aankwamen. We zijn er wel vaker geweest: ook op 18 juni vorig jaar op het eind van een lange wandeling vanaf Ardez naar Alp Valmala. Ook nu zaten we buiten in de zon met een fris briesje en genoten van een prachtig uitzicht. Het was ook de tijd waarop de koeien naar de stallen werden geleid voor het melken. Sommige eigenwijze koeien gingen nog snel even verderop wat water drinken, de anderen liepen rustig achter elkaar aan. De koeien die de zomer op de Alp doorbrengen, zijn van verschillende eigenaren. Dat was ook te zien: ze hadden verschillende kleuren (bruin, lichtbruin, beige tot bijna wit) en sommigen hadden indrukwekkende horens en anderen weer niet (alleen een kek kuifje).
-
- Ftan: op Alp Laret gaat een koe op weg naar stal
-
- Ftan: op Alp Laret stappen twee koeien naar stal in een prachtig decor
Ik had een schaal yoghurt met paardenbloemensiroop, ja: gemaakt van de gele paardenbloemen! Erg lekker en zeker niet bitter: volgens een van de vele recepten moet je alleen de gele bloemblaadjes nemen, want de groene afdekblaadjes zijn bitter…
Het was een gezellige middag waarin Monika en ik weer veel te bepraten hadden. Daarmee zijn we de volgende avond, donderdag 26 juli, vrolijk verdergegaan: in Hotel Altana werd weer een Bündner Menü geserveerd, waarvoor ik Monika had uitgenodigd. We genoten ook nu weer van de gezellig versierde tafel en de lekkere streekgerechten. Il vin grischun werd niet vergeten… – wijn uit Graubünden, uit het Rijndal: Malans bij Landquart. Het werden een kruidige rosé (Churer Schiller) en een rode Tremune, waarin o.a. de druivensoorten Merlot en Pinot Noir verwerkt zijn.
Nu is het vrijdagavond en ik heb het gevoel dat vanaf morgen mijn vakantie echt gaat beginnen. Dan ga ik met de trein naar Zernez en met de Postauto over de Ofenpass naar Mals im Vinschgau. Het plan is om van daaruit een paar etappes van de Via Alpina te lopen. Ook hier geldt weer: “il viadi es la destinaziun” – de weg is het doel! A revair – tot ziens!
Veel wandelplezier op de etappes van de Via Alpina gewenst!