Sargans: stad aan de Groene Route van de Via Alpina

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.

---

20 juli 2017

“Nächster Halt Sargans”

“Nächster Halt Sargans” – het volgende station is Sargans. Normaal gesproken is dit omroepbericht in de trein voor mij en vele medepassagiers het teken dat we zo langzaamaan onze bagage bij elkaar moeten gaan zoeken, want het station daarna, zo’n acht minuten later, is Landquart: overstappen op de smalspoorlijn naar verschillende plekken in Graubünden.

Vandaag was dit omroepbericht echter het teken dat ik op de plaats van mijn bestemming was aangekomen. Vanuit hier zal ik enkele etappes van de Via Alpina lopen en dit keer over de Groene Route, die vanuit Liechtenstein (Sücka en Vaduz) over Sargans door het hart van Zwitserland naar Lenk gaat en die daar weer aansluit op de Rode Route, maar dat zijn vele etappes verder…

Tot nu toe was de treinreis vanaf Zürich richting Kanton Graubünden iedere keer weer een interessant traject naar een volgende bestemming, maar nu ik in Sargans zou uitstappen keek ik toch iets bewuster naar de indrukwekkende berghellingen van de bergrug Churfirsten. Deze bergketen rijst steil op aan de noordzijde van de Walensee. De grillig-gelaagde rotsformaties geven een duidelijk beeld van de gigantische krachten die zijn vrijkomen bij het ontstaan van de Alpen zoveel miljoenen jaren geleden. Dit gebied sluit aan bij het aan de zuidzijde van de Walensee liggende gebied dat sinds 2008 tot het UNESCO Werelderfgoed “Het Tektonische Landschap Sardona” behoort. Hier is de beroemde Glarner-Overschuiving te zien: een geologisch fenomeen waarbij oudere aardlagen over jongere aardlagen zijn geschoven. Maar ook dat is iets voor latere etappes op de Groene Weg.

Na de mooie treinreis kwam ik in Sargans en in het rustige Hotel Post aan. Met de kennis die ik had opgedaan door het vertalen van de “Uitgebreide beschrijving van de route” en het “Natuurlijk en cultureel erfgoed” van de Via Alpina-website, behorende bij de etappes die ik van plan ben te lopen (C1 t/m C3a) ging ik even later op weg naar het oude stadscentrum. Het Schloss Sargans en daarboven de berg Gonzen doemden hoog boven mij op.

Overal op de hellingen zijn wijngaarden en overal is een fantastisch uitzicht.

Op de stenen muurtjes schoten hagedissen snel weg, behalve die ene die de steen erg lekker warm vond… Later zag ik er eentje loodrecht tegen de kasteelmuur oprennen alsof er geen zwaartekracht bestaat…!

Het Kasteel had een grote aantrekkingskracht op mij, omdat ik zag op wat voor strategisch punt het ligt. De Romeinen zouden hier al een uitkijkpost hebben gehad. Op dit punt is in lang vervlogen tijden het dal van de rivier de Seez door de Rijngletsjer afgesplitst van het Rijndal. De rots waarop nu het kasteel staat is van hard Quintnerkalk. De karige graslanden op de rots hebben (volgens een informatiebord) een beschermde status vanwege de bijzondere flora en fauna.

Ook ben ik gezwicht voor was het Kasteel nog meer te bieden heeft: een restaurant. Dus zat ik even later te genieten van een lekker glas rode wijn, “Melser” uit Sargans, en een bord Capuns. Dit zijn rolletjes van snijbietblad met een vulling van in melk geweekt brood of pastadeeg, groenten, spek en tuinkruiden, die zachtjes worden gekookt en daarna overbakken met een kaassaus… Het is een traditioneel gerecht uit het Kanton Graubünden, dat vanuit Sargans gezien maar een paar kilometer verderop ligt.

Halverwege de steile weg staat de kapel uit 1502 die aan St. Sebastiaan (de “Pest-heilige”) is gewijd. Op de terugweg werd ik verrast door een regenbui, maar ook door een regenboog met de kapel in beeld. De regenboog bleef totdat ik weer in het hotel was.

Morgen ga ik verder op mijn tocht en op mijn weg…