Prehistorische vondsten hoog boven S-chanf

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.

---

22 september 2017

Nieuwe ontdekkingen in het Engadin

Toen ik gisteren uit Elm vertrok en op weg ging naar het Engadin, scheen de zon opnieuw uitbundig. Door de sneeuw straalden de bergtoppen rondom Elm in de ochtendzon.

Vanuit de bus en trein kon ik zien dat iedereen, mens en dier, blij was met de terugkeer van het zonnige weer: de boeren liepen achter hun maaimachines in hun shirt met opgerolde mouwen en een vos zat in de luwte van een bosje lekker in het zonnetje op te warmen.

In Scuol was ik blij om weer in Hotel Altana neer te strijken, en daarna een rondje door het dorp te maken. Als avondeten stonden o.a. “Pizokels” en mijn favoriet “Capuns” op het Bündner Menü!

Vanochtend nam ik tijdig de trein om op weg te gaan naar het dorp S-chanf, dat in het middengedeelte van het Engadin ligt, tussen Zernez en Zuoz. Hoog boven S-chanf bevinden zich op een bergschouder, La Sassa, twee interessante plekken: de “Menhir van Prospiz” en ook de “Botta Striera“, de overblijfselen van een nederzetting uit ± 800 voor Chr. Dat was mijn reisdoel: ook hier was weer een zekere magie aan de orde!

Ik ben in 2004 en 2005 een paar keer in S-chanf geweest. Vandaag heb ik nog even door het oude dorp gelopen en op de Innbrug wat foto’s gemaakt. Rechts op de foto is het steile pad bergop te zien: op weg naar de Acla Laret op de route van de Via Engiadina, de etappe tussen Zuoz en Cinuos-chel-Brail… Het was duidelijk dat ik nog wel de nodige inspanningen moest verrichten om die magische plekken te bereiken!

Weer terug bij het station begon ik aan de lange, steile klim om boven op La Sassa te komen.

Het was de inspanning meer dan waard: het leverde vele mooie vergezichten op.

Vanaf de alpenhut met stallen op de Acla Laret (2.001 meter) verliep de weg zonder veel hoogteverschil in de richting van de Menhir en de Botta Striera. Het landschap was nu ook anders, minder groen en het was stiller.

Na een half uurtje kwam ik bij de wegwijzers naar de “Menhir von Prospiz” en de “Botta Striera La Sassa, S-chanf antic“. Een steile afdaling bracht mij naar de open verlaging in het veld met daarop een groot rotsblok, dat a.h.w. uit de bodem oprijst en ± 2,2 meter hoog is. De steen ligt in een exacte oost-west richting aan de oostelijke rand van de verlaging. Op de noordzijde van de steen is een bordje met nadere informatie.

Het is een bijzondere plek, hoog boven S-chanf, waar vanaf 800 voor Chr. mensen woonden met hun eigen cultuur uit de La Tène periode. Naast wat wij nu feitelijk weten over deze cultuur, zijn er met deze plek ook andere aspecten verbonden die meer van esoterische aard zijn. Op het informatiebordje wordt verwezen naar de sterke natuurlijke magnetische straling aan de noordzijde van de menhir. Volgens de website van Engadin/St. Moritz hebben deskundigen op het gebied van de geomantiek (de  esoterische wetenschap  die verbanden zoekt tussen de zogenaamde subtiele energetische werkelijkheid en de fysieke zichtbare werkelijkheid) ontdekt dat de magnetische straling 73.000 Bovis-eenheden (een eenheid voor levensenergie die ontwikkeld is door de Fransman André Bovis). bedraagt, te vergelijken met het stralingsveld van de Kathedraal van Chartres. Hoewel niet iedereen hiervan overtuigd is, wordt in de kartering van het Zwitserse Eidgenössisches Amt für Zivilluftfahrt deze plek aangeduid als één van meest magnetische in heel Zwitserland.  Ook in de gerenommeerde Zwitserse krant de Neue Zürcher Zeitung is over “energetische plaatsen” (Kraftorte) een interessant verhaal gepubliceerd. Het is ook grappig om te merken dat in de Engelse versie van de website van Engadin/St Moritz gesproken wordt van “geomagnetism“, een onderzoeksterrein over het aardmagnetisch veld met een duidelijk meer exacte wetenschappelijke insteek. Voor een enthousiaste wandelaar als ik is dit alles, eerlijk gezegd, wel wat (te) hoog gegrepen: ik heb daar gewoon lopen genieten van het landschap, wetende dat vele generaties vóór mij hun voetstappen op dezelfde plek hebben gezet…

Toen ik vanaf de Menhir verder liep naar La Botta Striera zag ik tot mijn vreugde een bloeiende zilverdistel (carlina acaulis); tot nu toe vond ik alleen maar de uitgebloeide bloemen die het hele jaar door als skeletjes in de velden achterblijven – ook mooi!

Aan de plaats waar zich vanaf 800 voor Chr. de nederzetting “La Botta Striera” bevond, was op zich niets spectaculairs te zien, behalve dat er een prachtig uitzicht was over het huidige dorp S-chanf en het dal.

Ook hier staat weer een groot informatiebord met een situatieschets en de brokstukken van een opgegraven aardenwerken kom. De uit Celerina afkomstige bosbouwkundige en onderzoeker Ed. Campell heeft in de jaren 1932 en 1933 opgravingen gedaan en deze nederzetting in kaart gebracht. Vele vondsten zijn tentoongesteld in het Engadiner Museum in St. Moritz.

Na nogmaals naar het uitzicht gekeken te hebben vervolgde ik mijn weg in de richting van het dorp Cinuos-chel en het station Cinuos-chel Brail. Het is duidelijk het plukseizoen van de vossenbessen, want ik zag verschillende mensen over struikjes gebogen staan!

De Via Engiadina volgend kwam ik niet lang daarna in het buurtschap Chapella met zijn Hospiz Chapella uit het einde van de 16e eeuw, dat nu als accommodatie voor groepen beschikbaar is.

Met enig geluk haalde ik nog net de trein vanuit het station Cinuos-chel-Brail naar  Scuol. Het was weer een bijzondere en inspirerende dag!