Over de Flüelapas: vanuit het Prättigau naar het Engadin

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.

---

24 juli 2017

Geen wandelkaarten meer, maar schoolboeken

Mijn eerste schooldag van de “Cuors intensif Vallader” (de intensieve cursus Rhätoromaans, Vallader) zit erop! Vanochtend om 9 uur zat ik samen met meer dan 130 andere “leerlingen” in de aula van het schoolgebouw in Scuol, allemaal enthousiast om het Rhätoromaans uit deze streek van het Engadin (nog beter) te leren.

Voordat we officieel welkom werden geheten, troffen de meesten van mijn medeleerlingen van het vorige jaar elkaar – tot ieders vreugde. Eenmaal in de klas werd het al snel duidelijk dat bij velen van ons (mijzelf incluis) de elementaire kennis van het Vallader nogal diep was weggezakt… Dat zal hard werken worden deze vijf dagen met weinig ruimte voor wandelen. Enige troost: het weer nodigt op dit moment niet echt uit tot grootse avonturen in de buitenlucht…

Gisteren ben ik vanuit Sargans naar Scuol gereisd, niet via de snelle, rechtstreekse weg (per trein door de Vereina spoortunnel), maar met een omweg over Davos en met de postauto over de Flüelapas naar Scuol. Deze tocht had ik al zo lang willen maken! Het werd een bijzondere belevenis. Opnieuw was ik gefascineerd door het feit dat er op de pashoogte (2.383m) weer een Europese waterscheiding is: het water aan de kant van Davos stroomt via de Flüelabach naar de Rijn (en de Noordzee) en het water aan de kant van het Unterengadin via de Susasca beek naar de Inn (en via de Donau naar de Zwarte Zee). Ook het feit dat deze pasovergang al in de Bronstijd gebruikt werd (er is een bronzen speerpunt uit die periode gevonden) en dat wij nu over de (in 1867 aangelegde) pasweg relatief gemakkelijk vanuit Davos naar het Unterengadin kunnen reizen spreekt tot de verbeelding. De Flüela Pas is alleen in de zomermaanden geopend: sinds de Vereina spoortunnel tussen Klosters en Sagliains in het Unterengadin in november 1999 is geopend, bestaat niet langer de noodzaak om de pas ook in de wintermaanden open te houden (er bestaat in dit gebied een groot lawinegevaar).

Het gebied is ongerept en groots. Vanaf de pashoogte richting Susch zijn er in het Val Susasca enkele zijdalen, waarvan vooral het Val Grialetsch indrukwekkend is, met aan het begin van het dal de Piz Grialetsch (3.131m) met zijn gletsjer.

Hieronder een impressie.

De komende dagen zal ik besteden aan het bestuderen van het Vallader. Maar binnenkort meld ik mij wel weer. A revair – Tot ziens!