Elm (GL) – Obererbs: avontuurlijke tocht door de sneeuw

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.

<

---

19 september 2017

Etappe C4, deel 1: van Elm naar Skihut Obererbs

Om half tien verliet ik het hotel voor mijn wandeling over het eerste gedeelte van de Etappe C4 van Elm naar de Skihut Obererbs. Het weer zag er redelijk betrouwbaar uit – op de voorspelde regen was ik wel voorbereid en toegerust.

Bij het startpunt onderaan de berghelling begon ik aan de steile klim over een goed onderhouden en pas gemaaide weg.

Het pad leidde door uitgebreide esdoorn- en beukenbossen (het “Waldreservat Gandwald”, Ausflug J), met ook hier weer bemoste droge steenmuren, begroeid met varens en andere planten. Af en toe stak ik de verharde weg over, die ook tegen de berg opslingerde. Op een aantal panelen wordt nadere informatie gegeven over de flora en fauna.

Maar ook buiten het reservaat was aandacht voor een betere leefomgeving voor de dieren: ik zag op verschillende plaatsen grote insectenhotels in hoge fijnsparren hangen. Het uitzicht was nu ook prachtig.

De zon brak door en het werd behoorlijk warm terwijl ik hoger en hoger de helling opklom. Dat deze steile helling ook een duidelijk gevaar voor de dalbewoners kan vormen blijkt wel uit de vele lawinekeringen die tussen de dichte begroeiing verborgen zijn.

Het weer werd echter snel slechter en bij het bergstation van de gondelbaan vanuit Elm en het restaurant Ämpächli vielen de eerste druppels. Ik liep langs de gebouwen en plotseling vloog er iets groots en donkers met witte strepen op uit het struikgewas, luid kokkelend: hé, daar ging een korhoen! Wel een belevenis, want die vogel had ik nog nooit in het echt gezien. In Nederland is de herintroductie nog steeds niet goed gelukt… Een paar uur later zou ik er nog eens drie zien vliegen.

Het begon harder te regenen. Meer bergop werd het steeds mistiger – en ook kouder… Inderdaad, er lag hier en daar nog een beetje sneeuw bij een boom, maar terwijl ik doorliep, ging de regen over in natte sneeuw. Toen ik in de buurt van de op 1.645 meter hoogte gelegen zomernederzetting Hengstboden kwam, zag alles er erg verlaten en ook winters uit. Sfeervol, maar tot Kerstmis is het nog drie maanden! Bij één van de huizen kringelde rook uit de schoorsteen.

Daarna bleef het doorsneeuwen en nam de mist nog verder toe. De hoogteweg (Erbser Höhenweg) die ik volgde, zou – ook volgens de beschrijving op de website van de Via Alpina – prachtige vergezichten op de omliggende bergen bieden, maar het zicht viel vandaag wel wat tegen. Toch was het een fascinerende tocht, waarin de geluiden werden versterkt – ik hoorde overal luid stromende beken…

Na een half uur lopen over met water gevulde paden, bereikte ik de openbare weg, en een bushalte! Inmiddels was het droog geworden. Mijn eindbestemming, de Skihut Obererbs, doemde op uit de mist. Ze waren druk bezig met de verbouwing van de Skihut. De warme kop koffie en een dikke plak citroencake werden in de garage geserveerd. De bus naar Elm (en verder) reed alleen op afroep, zodat ik besloot om te voet terug te gaan. Dat was ook een mooie tocht: afdalend door een heel ander soort bos, met vele dikke fijnsparren, bereikte ik weer de lager gelegen weiden. Het zicht werd beter en ik zag behalve de drie korhoenders ook nog twee lammergieren hoog in de lucht cirkelen. Om 15.00 uur was ik weer in Elm, waar ik de droogte en warmte van het hotel opzocht. Mijn regenkleding heeft zich goed gehouden!

Door de weersomstandigheden is deze tocht wat de mooie vergezichten betreft niet helemaal geworden wat ik mij ervan had voorgesteld. Toch heb ik vele bijzondere momenten beleefd. Die Erbser Höhenweg zal ik zeker nog een keertje lopen, maar dat zal in het volgend jaar zijn…, evenals het tweede gedeelte van deze Etappe, van Skihut Obererbs naar Linthal. Wordt vervolgd, dus!