De Via Alpina als leidraad

Categorie: Slovenië

Bled: van het Meer naar de Vintgar Kloof

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


7 mei 2019

Een mooi palet van vele kleuren blauw en groen!

Afgelopen zondag, 5 mei, ging voorbij in een mix van veel regen en een harde noordenwind, die de kaarsen van de kastanjeboom voor mijn hotelraam deed dansen. Het werd een rustdag wat buitenactiviteiten betrof: ik heb mij toen een beetje verdiept in Slovenië en haar recente geschiedenis. Het land is steeds weer aan andere coalities toebedeeld… Het huidige Slovenië behoorde tot het midden van de 19e eeuw tot Oostenrijk. De Slovenen leefden in de kroonlanden Krain, Karinthië, Stiermarken, Küstenland (Primorska) met het Graafschap Görz (Vorstelijk Graafschap Gorica en Gradišče), en het achterland van Triëst. Toen in 1866 het nieuwe Koninkrijk Italië ontstond, werden de westelijke gebieden aan Italië toegewezen. In 1918 viel ook het “Küstenland” (Primorska) met Triëst aan Italië toe. Noordelijkere streken die eerst bij Oostenrijk hoorden, werden samengevoegd tot wat uiteindelijk het Koninkrijk Joegoslavië werd. In 1941 werd Slovenië bezet door Duitsland, Italië en Hongarije en het grondgebied onder deze staten opgedeeld. Ook hier hebben de bezetters geprobeerd om de Slovenen te dwingen om hun eigenheid op te geven (dus weer germaniseren/ italianiseren/ hongariseren…). In 1945 ging Slovenië samen met het door Joegoslavië bezette Istrië op in de “Socialistische Federatieve Republiek Joegoslavië” (van 1963 tot 1991). Na het uiteenvallen van het Sovjetblok heeft de regering van de “Socialistische Republiek Slovenië” op 7 maart 1990 het woord “Socialistische” uit de naam laten vallen en na een duidelijk positief antwoord van de bevolking op een referendum over de vraag of Slovenië onafhankelijk moest worden, bij de Joegoslavische centrale overheid aangekondigd dat het land op 25 juni 1991 uit de federatie zou stappen. Daarop is de Tiendaagse Oorlog begonnen: op 27 juni tot 7 juli 1991. Het Joegoslavische nationale leger verloor deze oorlog zonder grote verliezen aan de Sloveense kant en Slovenië kon als onafhankelijk land verder. Sinds 2004 is Slovenië lid van de Europese Unie. De Euro is wettig betaalmiddel sinds 2007. Nu ik hierover zo veel gelezen heb, heb ik veel bewondering gekregen voor dit vriendelijke volk dat met dapperheid, standvastigheid en wijs beleid zijn vrijheid heeft bevochten!

Lees verder

Van Nova Gorica naar Bled: met de trein door Slovenië

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


4 mei 2019

Langs rivieren en een rondje om het meer

Vanochtend heb ik bij het hotel Gorizia Palace de bus naar het treinstation op de Piazza Transalpina genomen. In de stationshal kon je zien dat het een gebouw is dat uit het begin van de 20e eeuw dateert: veel donker hout, hoge plafonds, bijzondere tegels op de vloer. De authentieke loketten waren behouden gebleven, maar niet meer in gebruik. Er hangt een plaquette in de stationshal met een “ouderwetse” uitstraling voor de Isonzo Expressz, als herinnering aan de reis met deze nostalgische trein vanuit Hongarije naar Slovenië, die in juli 2017 plaatsvond, honderd jaar na de Slag van Caporetto, de laatste veldslag aan het Isonzo-front in 1917. Nova Gorica was één van de stops op deze reis.

Lees verder

Cormons: Etappe B5 van de Gele Route – deel 1

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


17 mei 2018

Van Gorizia naar Cormòns: door het wijngebied van de Collio

Na het stevige onweer van vannacht en de langdurig regen van de vroege ochtend ging ik om een uur of elf op pad voor mijn tocht door de Collio, het wijngebied ten (noord)westen van Gorizia. Daartoe liep ik eerst naar het westen om de rivier Isonzo (in het Sloveens de Soča) over te steken. Het is hier een brede rivier met kunstmatige stroomversnellingen; ik stak haar over via een lange voetgangersbrug.

Lees verder

Gorizia: een wandeling door de stad

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


16 mei 2018

Gorizia: een rondje door de stad en over de grens

Vanochtend was het ontbijt weer even uitgebreid als in Triëst, maar toch weer anders: niet meer de gegrilde aubergines en courgettes of de geschaafde venkel van Signore Stefano, maar ingelegde groenten, zoals zoetzuur van paprika (agrodolce di peperoni) of paddenstoelen in olie (funghi sott’olio), die hier lekkerder zijn dan dat ik ze kan maken, grote niet zure groene olijven en wel zure augurkjes. Natuurlijk ook de nodige zoetigheden, maar waar is de citroentaart…?! Nu kan ik nog even mijn eisen stellen, straks is het weer gewoon één dubbele bruine boterham met kaas met twee kopjes Lungo koffie – of ga ik door met die sterke espresso…?

Lees verder

Prosecco: Etappe B3 van de Gele Route – deel 2 – en de Grotta Gigante

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


15 mei 2018

Hoog over de kustweg en diep in de grot

Gisteren heb ik weer een poging ondernomen om de overige 17½ kilometer van Etappe B3 af te leggen, van Prosecco naar Sistiana. Daartoe startte ik in Prosecco. Het weer was bewolkt en niet meer zo mooi als de afgelopen dagen. Er was ook regen voorspeld – maar voorlopig kon ik nog in mijn wandelbloesje lopen. Ook in Prosecco stond weer een symbool van de Alpe Adria Trail – ditmaal een echte “wegwijzer”.

Lees verder

Muggia: Etappe B1 van de Gele Route

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


11 mei 2018

Een Etappe met veel meer plussen dan minnen!

Eergisteren ging ik vol verwachting op pad om eindelijk aan de eerste etappe van de Via Alpina te beginnen. Dat was om een aantal redenen niet erg succesvol: ik strandde ergens op een troosteloos industrieterrein met bovendien de dreiging van een onweersbui. Vandaag ging ik met hernieuwde energie op weg om vanaf dat troosteloze industrieterrein mijn weg weer te vinden naar de natuur en de frisse lucht. Dat bleek niet zo eenvoudig: welke bushalte op welk industrieterrein was het ook al weer… Uiteindelijk stapte ik maar uit de bus, waar ik de vorige keer begonnen was: een paar haltes vóór Muggia. Daar had ik een bord gezien met de verwijzing naar het plaatsje Santa Barbara en de wandelroutes. Inmiddels had ik de verwarring rondom het begin van de Etappe wel begrepen: op de website van de Via Alpina zelf staan verschillende vertrekpunten: of op de Piazza Marconi bij de Domkerk of bij het Castello

Lees verder

Muggia: het beginpunt van de Via Alpina

Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.


8 mei 2018

Een rondje door Muggia

Vanochtend bij het ontbijt keek ik mijn ogen uit: ik heb niet nog nooit zoveel zoetigheid bij een ontbijtbuffet gezien! De citroentaart is mijn favoriet, gevolgd door chocoladecroissants… En piepkleine kopjes loeisterke espresso om wakker te worden! Gesterkt door zoveel suikers ging ik op weg naar Muggia, waar de eerste etappe van de Via Alpina begint: Muggia naar de Premuda Hut. Daartoe moest ik de bus, lijn 20, nemen. Je moet van te voren een kaartje kopen, want dat kan niet in de bus, wel bij de vele kioskjes – op ieder hoek van de straat is er wel eentje.

Lees verder

© 2024 Wandelen in de bergen

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑