Om de kaart te vergroten a.u.b. op het vakje in de linkerbovenhoek klikken! De grotere kaart opent op een nieuwe pagina.
17 juni 2017
Op een kruispunt van wegen
Vandaag ben ik op pad gegaan met Monika, zoals we dat gisteren hebben afgesproken. De tocht gaat vanuit Ardez in het Engadin terug naar Scuol door de zuidelijke uitlopers van de Silvretta, een bergmassief in het grensgebied van Oostenrijk (Vorarlberg en Tirol) en Zwitserland (Graubünden). Strikt genomen gaan vier etappes van de Via Alpina door de Silvretta: R63 (Gargellen naar Tübinger Hütte), R64 (Tübinger Hütte naar Madlener Haus), R65 (Madlener Haus naar Jamtal Hütte) en R66 (Jamtal Hütte naar Scuol). Dit zijn bijna allemaal tochten door hoogalpien terrein. Op ongeveer halverwege van de tocht van vandaag ligt de alpenboerderij Alp Valmala. Dit is het punt waar ook Etappe R66 vanuit de richting van de Jamtal Hut komt en verder naar Scuol gaat.
Om 08.25 uur ontmoette ik Monika op het station Scuol-Tarasp om de trein te nemen naar Ardez. Daar begon onze bergwandeling die eigenlijk een combinatie van drie routes is: niet alleen de Sennentour in het kader van “Silvretta Historica”, maar ook een deeltraject van de “Via Engiadina” (een meerdaagse wandeling over de Engadiner hoogteweg van Vinadi in het Unterengadin naar Maloja in het Oberengadin of omgekeerd), tevens van de “Schweizer Jakobsweg” (de Camino naar Santiago di Compostella) en zoals al gezegd over een kleine afstand Etappe R66 van de Jamtal Hut naar Scuol.
Na een aanvankelijk erg steile klim naar het begin van onze route naar de Alp Valmala was het uitzicht overweldigend: de ruïne van het vroegmiddeleeuwse slot Steinsburg ten oosten van Ardez lag in de al redelijk warme ochtendzon met de Engadiner Alpen als prachtige coulisse.
Eerst langs paden over grazige weidegronden, dan door een bos van fijnspar en lariks en later weer over uitgestrekte alpenweiden, waar in de loop van de tijd de in het voorjaar smeltende sneeuw vanaf de bergtoppen diepe voren heeft getrokken – even steil afdalen en ook weer steil klimmen.
Verder bergop stuitten we op de restanten van een grote lawine die tot over de Tasnan beek is gegaan. De sneeuw was zo hard dat we er gemakkelijk overheen konden lopen. Er zaten veel stenen en grote takken in de sneeuwmassa.
-
- Nog niet alle sneeuw van de lawine is gesmolten: de Tasnan beek is erdoor overdekt
-
- De Tasnan beek buldert onder het harde sneeuwdek door
-
- We moeten over de sneeuw lopen!
Toen kwam het hoogste doel van onze route in zicht: de Alp Valmala. Er is een originele vorm van zelfbediening: in een grote waterbak gemaakt van een uitgeholde boomstam drijven allerlei soorten flesjes met frisdrank, “brunnengekühlt”; er is een koektrommel in de vensterbank met het bijschrift: “Kasse des Vertrauens”. Op de beide luiken hangen posters met in alfabetische volgorde fotootjes van alle geiten die het afgelopen seizoen bij de Alp Valmala hebben gelopen: meer dan 120 van 20 verschillende boeren uit het dal. We zaten in de zon, genoten van de omgeving en aten wat van ons proviand. Tegen de bergtoppen draaiden alpenkauwen als kleine zwarte vlekjes hun rondjes. Onderweg naar de hut hadden we ook al twee indrukwekkende lammergieren op grote hoogte zien zweven – de grootste roofvogels van Europa (tot bijna 3 meter vleugelwijdte). Zij zijn een paar jaar geleden met succes opnieuw uitgezet in het Zwitserse Nationale Park.
de.wikipedia.org/wiki
-
- Alp Valmala: Geitenkaas – verser kan het niet!
-
- Alp Valmala: “Kasse des Vertrauens” voor de betaling van de “brunnengekühlte” frisdrank
Bij de brug over de Tasnan staat weer een wegwijzer: nog 4 uur te gaan naar de Jamtal Hut. De andere richtingen waren de Via Alpina, stroomafwaarts langs de Tasnan naar Ftan, of de Via Engiadina/de Sennentour van de Silvretta Historica, bergop naar Ftan.
We kozen de laatste route, want dan kwamen we langs de Alp Laret waar we iets lekkers konden gaan eten. Het werd een taart van boekweit, noten, kaneel en kruidnagel met een flinke schep lobbig geklopte slagroom met vossenbessenmoes. Een verrassende combinatie en erg lekker!
Afdalend naar Ftan kwamen we vele soorten fauna en flora tegen: een Murmeltier op een grote rots, uitkijk houdend terwijl hij lekker in de zon lag, weer een grote kudde koeien die naar de alpenweiden gingen en een witbloeiende Steenbreek (Saxifraga),die haar naam aandoet.
-
- Ftan: Een Murmertier houdt uitkijk en ligt ook lekker warm op een rotsblok
-
- Ftan: Opnieuw een parade van koeien op weg naar de alpenweiden
-
- Ftan: Een witbloeiende Saxifraga – steenbreek – groeit dapper vanuit een rotsspleet
In Ftan aangekomen hebben we de Postauto naar Scuol genomen en op het terras van Hotel Altana een hapje gegeten en een glaasje gedronken – ditmaal een glas “Dus Alvs“, een wijn van – zoals de naam in het Rhätoromaans al zegt – twee witte druivenrassen, de sauvignon blanc en pinot gris. Daarmee kwam een einde aan een gezellige dag!
Hiermee is mijn eerste grote avontuur op de Via Alpina ook ten einde gekomen! Ik kijk er met veel plezier op terug. En ik kijk ook met veel plezier uit naar het vervolg hiervan…
Wat heb je een prachtige,voor jou onvergetelijke tocht gemaakt !Het avontuur is bijna ten einde. We wensen je nog een prettige,laatste periode in Scuol en een voorspoedige terugreis ! Tot weerziens in Arnhem. Tonny &Geert